ควานลินเป็นคนขับรถเขาเลือกมาโรงแรมหรูที่อยู่ในเครือของบริษัทตัวเองก่อนเลือกห้องพิเศษแน่นอนมันไม่หนักหนากว่าแรงอะไรขนาดนั้นแถมห้องนี้เป็นของเขาอยู่แล้ว
พอเข้าห้องควานลินก็ขอตัวไปอาบน้ำก่อนอย่างใจเย็น
ส่วนจินยองก็เปิดกระป๋องโคล่าที่มีในตู้เย็นมาดื่มแต่ก็ไม่ละสายตาไปจากคนที่พามา
จีฮุนเดินไปหน้ากระจกก่อนปัดๆผมตัวเองให้ยุ่งกระเซิง มือเล็กปลดกระดุมเชิ๊ตขาวของตัวเองไปสองสามเม็ดชายเสื้อถูกปล่อยออกนอกกางเกง
"เผ็ดใช่ได้นะ"
"โคล่ามันเผ็ดงั้นหรอครับ"
คู่สนทนาหันกลับมาถามอย่างยั่วยุ
"ที่ว่าเผ็ด ผมหมายถึงคุณต่างหาก"
จินยองวางกระป๋องโคล่าลงกับโต๊ะแล้วเดินไปหาจีฮุนก่อนยื่นหน้าเข้าไปสูดดมกลิ่นหอมจางๆจากต้นคอขาว
"จะปลดกระดุมทำไม"
"ก็..."
"เดี๋ยวผมก็ถอด"
ไม่พูดเปล่าจินยองรีบปลดกระดุมที่เหลืออีกไม่กี่เม็ดออกแล้วกระชากเสื้อบางน่ารำคาญนั่นออกจากตัวของอีกคน เขาดันจีฮุนไปเดินถอยหลังไปจนล้มลงกับเตียง
สายตาหยาดเยิ้มของคนใต้ร่าง มันปลุกปั่นอารมณ์เขาเหลือเกินแต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลา
จินยองเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักข้างเตียงที่มีกระปุกยาอยู่กระปุกหนึ่งเขาหยิบยาเม็ดเล็กออกมาเม็ดนึงก่อนคาบไว้ที่ปากแล้วประกบจูบลงหวังให้อีกคนกลืนมันลงไป
"อึก...แค่กๆ นั่นมันอะไร"
"ผมไม่เอายาเสพติดหรือยาพิษให้คุณหรอกน่า"
"แล้วมันคืออะไร!"
"จุ๊ๆอย่าพยศนักสิครับคนดี"
จินยองตรึงข้อมือสองข้างของจีฮุนไว้แล้วเลื่อนใบหน้าลงไปกระซิบที่ข้างใบหูเบาๆ
"แค่ยาที่จะช่วยให้เรามีความสุขด้วยกันในคืนนี้แค่นั้นเอง"
"..."
"ยาออกฤทธิ์เร็วด้วยสิ ผมว่าอีกหน่อยก็ได้ที่แล้วล่ะ"
"อึก..ไม่เห็นต้องใช้"
"เดี๋ยวคุณหมดแรงไปซะก่อนไง"
"..."
"ถ้ายังไม่ลืม คืนนี้...Threesomeนะ"
จินยองถือโอกาสที่จีฮุนเริ่มจัดการุมอารมณ์ตัวเองถอดเสื้อผ้าบนร่างกายตัวเองออกที่ละชิ้นจนเหลือเพียงกางเกงชั้นในที่ปกปิดส่วนแข็งขืนไว้
"อึก...ผม..ไม่ไหวแล้ว"
เสียงสั่นๆของคนที่ยังอยู่ใต้ร่างเขาร้องออกมาจินยองลุกออกไปนั่งบนเตียงเฉยๆแล้วมองอีกคนที่เปลือยท่อนบนอยู่อย่างชอบใจ
"เอ...ผมต้องทำยังไงล่ะครับ"
"ช..ช่วยผมที"
"ผมช่วยคุณแน่แต่คุณต้องช่วยตัวเองก่อนนะครับ"
จีฮุนมองเขาอย่างไม่พอใจ แต่ตอนนี้เขาไม่ไหวแล้วร่างเล็กลุกแล้วถอดกางเกงของตัวเองให้พ้นทางไม่นานร่างกายก็เปลือยเปล่า เขาปีนขึ้นเตียงเอาตัวพิงหัวเตียงไว้ก่อนอ้าขาออกช้าๆ
มือเล็กกอบกุมส่วนที่เริ่มแข็งขืนของตัวเองแล้วรูดขึ้นลง ช้าๆและเร็วขึ้นตามแรงอารมณ์
"อ่ะ...อ้า..."
จินยองมองก่อนจะขยับตัวเข้าไปหาคนที่กำลังสุขสมช้าๆเขาจับมือที่กำลังจัดการตัวเองอยู่นั่นไว้ก่อนแยกขาของจีฮุนออกกว้างกว่าเดิมแล้วใช้ปากครอบงำส่วนกลางตัวของจีฮุนจนมิด
"อื้อ!"
การโดนกระทำไม่ตั้งตัวทำให้คนถูกกระทำร้องออกไป มือเล็กขยุ้มกลุ่มผมดำขลับเพื่อระบายอารมณ์ที่พุ่งสูงก่อนจะปลดปล่อยออกมาเต็มปากของคนที่บำเรอตนอยู่
จินยองไม่ได้กลืนมันลงไปทั้งหมดเขาลุกมาประกบจูบให้จีฮุนกลืนน้ำอารมรณ์ตัวเองลงไปจนหมดแล้วพรมจูบต่ออย่างดูดดื่ม
เขาไล่จูบคาง คอ ไหปลาร้ามาจนถึงแผงอกขาวเนียนลิ้นร้อนสัมผัสยอดอกสีชมพูนั่นช้าๆไปมา
"อ้า!จ..จินยอง อย่ามัน อื้อ..."
อยากปฎิเสธแทบตายแต่ร่างกายของจีฮุนมันกลับเรียกร้องมากขึ้น
"จินยอง..."
"ครับ?"
"ได้โปรด..."
"..."
"ทำให้ฉันเป็นหนึ่งเดียวกับนายที"
จินยองยกยิ้มกับคำพูดของจีฮุนเขาควานหาเจลหล่อลื่นในลิ้นชักแล้วปาดมันลงช่องทางรักของอีกคน จีฮุนตัวสั่งระริก เขาต้องการมันมากจนห้ามไม่ได้แล้วตอนนี้
จินยองรูดแก่นกายตัวเองสามสี่ครั้งก่อนจ่อมันที่ปากทางและค่ยๆสอดตัวตนเข้าไป
ความรู้สึกร้อนและรัดแน่นที่เกิดขึ้นทำให้เขารู้สึกดีจนแทบบ้า
"อ๊าาา"
"อืม จีฮุนอย่าเกร็ง"
"อึก..ฮือจินยอง"
"นั่นแหละดีมาก"
จินยองก้มจูบกับอีกคนแล้วค่อยๆขยับสะโพกช้าๆก่อนขยับถี่รัวขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
"อ้ะ อ้า...จ..จินยอง อื้อ!"
เสียงเนื้อกระทบกันดังระงมพร้อมๆกับเสียงครางหวานของจีฮุน ผมสีอ่อนจากการย้อมเริ่มกระจายกับหมอนขาว เขาโยกตัวตามแรงกระแทกที่ถูกส่งมาแล้วร้องออกมาอย่างสุขสม
"อ่า..จีฮุนใกล้แล้ว"
"อึก..อ้า ผ..ผมอื้อ!ก็ใกล้แล้..อ๊าา"
จีฮุนร้องเสียงหลงเมื่อคนบนร่างกระแทกแรงและเร็วมากขึ้นกว่าทีแรก ไม่รู้ทำไมเขากลับรู้สึกดีจนบรรยายไม่ถูกไม่รู้ว่าจะเกี่ยวกับฤทธิ์ยาที่กินไปมั้ยแต่เขาต้องการมากกว่านี้
"เล่นไม่รอกูเลยนะมึง"
เาียงทุ้มต่ำของใครบางคนดังขึ้น จีฮุนเห็นควานลินยืนกอดอกมองพวกเขาทำกิจกรรมรักกันอย่างไม่สะทกสะท้าน จินยองหันไปมองเพื่อนสนิททั้งที่ส่วนล่างยังทำหน้าที่อยู่
"มึงจะแจมยัง อึก ทันนะ"
"ไม่ล่ะรอรอบหน้าแล้วกันเร็วๆหน่อยก็ดี"
จินยองไม่รอช้าเขาหันกลับมาประกบจูบจีฮุนอีกครั้ง แล้วขยับสะโพกรัวขึ้น
"อึกจีฮุน"
"จ..จินยองฉัน...อึก ...อ่ะอ่ะอ้า!"
จีฮุนปลดปล่อยออกมาก่อนจนเปรอะไปทั่วท้องน้อยของตัวเอง
"อ้ะ!จินยองฉันไม่ไหวแล้วนะ!อื้อ อ๊าาา"
จินยองกระแทกตัวอีกสองสามครั้งก่อนปลดปล่อยออกมาจนน้ำขาวขุ่นไหลออกมาตามเรียวขาเนียนสวย
เขาถอดถอนตัวตนออกมาก่อนพลิกตัวไปนอนข้างๆ
ควานลินปล่อยคนบนเตียงหอบได้พักหนึ่งจึงเดินเข้าไป
"ไหวมั้ยครับเนี่ย"
จีฮุนหอบเเหนื่อยแล้วมองหน้าควานลินที่ยิ้มบางๆให้เขาก่อนควานลินจะจับร่างเล็กให้พลิกตัวแล้วดึกยกสะโพหขาวให้ชันขึ้น
จีฮุนทำตามอย่างว่าง่ายก่อนจะร้องเสียงหลงเมื่อควานลินกระแทกตัวตนเข้าไปโดยไม่บอกกล่าว
"อ๊า!"
"โทษทีนะแต่มัน รอ มานานแล้ว"
ควานลินเริ่มขยับสะโพกของตัวเองและจับสะโพกเนียนของจัฮุนไว้ให้สวนทางกับแรงกระแทกของตัวเอง
"อ๊ะ! อือ...มัน..."
"จินยองได้ป้อนยามั้ยครับเนี่ย"
"อื้อ!อืม"
"อะไรนะครับ"
"ป้อน!อ๊า!"
"งั้นก็คงได้อีกนาน"
ควานลินขยับถี่รัวมากขึ้นเพราะอยากแกล้งอีกคน
"อึกควานลิน!เร็วอีก"
อ่า...ขอมาแบบนี้ก็แย่น่ะสิ
ควานลินไม่ปฎิเสธคพขอร้อง เขาขยับเร็วขึ้นและกระแทกเน่นแรงขึ้นไปอีกจนไม่นานจีฮุนก็ปลดปล่อยอีกครั้ง แต่เขายังทำต่อไปเรื่อย
จีฮุนไม่แน่ใจว่าทำไมเขาเสียวซ่านกว่าเดิมหรือเพราะได้ปลดปล่อยเมื่อกี้
"อึก..อ่า"
ไม่นานควานลินก็เสร็จข้างในตัวเขาอีกคน แต่เพราะเขาเสร็จก่อนควานลินตอนนี้เขาถึงยังมีอารมณ์อยู่
จินยองเหมือนจะดูออก
"ควานลินกูว่าได้เวลาแล้วว่ะ"
ควานลินยิ้มแล้วหงายตัวนอนลงบนเตียงอย่างว่าง่าย
"จีฮุน"
"..."
"รุกเลย"
จีฮุนเหมือนสติขาดห้วงเขาคลานไปหาควานลินอย่างว่าง่ายก่อนจะจับขาเรียวยาวแยกออกแล้วแทรกตัวเข้าไปตรงกลาง
"อย่างนั้นแหละใส่เข้ามาเลย"
พอได้รับอนุญาตจากเจ้าของร่างจีฮุนก็รับเจลหล่อลื่นมาจากจินยองแล้วทามันลงไปก่อนแทรกแก่นกายแข็งขืนของตัวเองเข้าไป
"อึก..อ่าจีฮุน ดีมากมันดีมาก"
จีฮุนโยกตัวและขยับสะโพกเนิบนาบก่อนเริ่มเร็วขึ้นโดยไม่ทันสังเกตด้านหลัง
"เอาล่ะนะ"
"อ๊า!!!"
ไม่ใช่เสียงควานลินหรือจินยองแต่จีฮุนร้องออกมาเมื่อจินยองขึ้นคร่อมตัวเองอีกทีแล้วแทรกกายตัวเองเข้ามาอย่างแรง
"อย่าเกร็งครับคนดี ชู่วว"
"..."
"ทำต่อเลย เราจะทำมันไปพร้อมๆกัน"
จินยองโยกสะโพกตัวเองแรงๆ จีฮุนแทบไม่ได้ขยับเพราะตัวเขาโยกไปตามแรงของจินยองอยู่แล้ว
"อ่ะ จีฮุน...ไอ้เชี่ยจินยองมึงอย่างเร็ว อ๊ะ อ้า!!"
"อืมควานลิน อ๊า ฉันไม่ไหว"
เสียงครางหวานและเนื้อกระทบกันดังถี่รัวในห้องพัก เสียงร้องด้วยความสุขสมเพราะถึงฝั่งฝันดังขึ้นไม่รู้กี่รอบ
"อื้อ!ไม่ไหวแล้วจินยอง"
"อ๊าาาาา"
แต่เสียงครางใหม่ก็ดังขึ้นต่อเนื่องทุกครั้งอย่างไม่ลดละ
"ควานลินอ่า ช่วยฉันด้วย"
มีใครบอกรึเปล่าว่ายาฤทธิ์ไม่ได้ออกเร็วออย่างเดียวแต่มันหมดช้าและยังแรงมากด้วยสิ
"อ่ะ อ้ะ อ๊า"
"อื้อควานลิน"
"อึก.จินยอง เร็วอีก"
"อ้ะ อ้ะ อ๊าาา"
กว่ากิจกรรมทั้งหมดจะจบลงอย่างสมบูรณ์ก็เกือบเช้าได้แล้ว
แสงแดดอ่อนๆส่องผ่านผ่าม่านเข้ามากระทบใบหน้าของชายหนุ่มสามคนที่นอนหลัวเพราะความเหนื่อยอ่อนอยู่บนเตียง สภาพห้องดูก็รู้ว่าผ่านศึกอะไรมาบ้างเมื่อคืน
ควานลินเป็นคนที่ตื่นก่อนใครเพื่อนเขามองใบหน้าหวานอย่างหลงใหล้ก่อนโน้มตัวลงไปกระซิบเบาๆ
"ถ้าตื่นมายังไหวอยู่ ผมจะเพิ่มค่าตอบแทนให้นะครับ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น